Skoda 1000 MB (1964), czyli hit zza żelaznej kurtyny
We współczesnej motoryzacji samochody z silnikiem zamontowanym z tyłu stanowią rzadkość. Jednak w latach 60-tych była to wiodąca konstrukcja. Konstrukcja, którą zaadaptowała do swojej gamy produktowej również i czechosłowacka Skoda, wówczas pozbawiona jeszcze dostępu do technologii Volkswagena.
Skoda 1000 MB powstała w konfiguracji tylnonapędowej z silnikiem umieszczonym za kabiną pasażerską oraz samonośną konstrukcją nadwozia, które miało 4,17 m długości, 1,62 m szerokości oraz 1,39 m na wysokość. Auto było wyposażone m.in. w indywidualnie składane siedzenia oraz 220-litrowy bagażnik, pod którym wygospodarowano miejsce na koło zapasowe.
Przed rozpoczęciem seryjnej produkcji poddano model marki Skoda żmudnym testom wytrzymałościowym. W 1962 roku pięćdziesiąt egzemplarzy prototypowych pokonało łącznie około 1,6 mln kilometrów. Na cykl testowy składały się m.in. jazdy w skrajnie niskich temperaturach w ZSRR, jak i w upale i kurzu górskimi szlakami Kaukazu.
Czterocylindrowy silnik OHV o pojemności 998 cm3 chłodzony był cieczą, dostarczając 37 KM. W połączeniu z umiarkowaną masą własną pojazdu (755 kg) przełożyło się to na średnie zużycie paliwa w granicach 7-8 l/100 km. Prędkość maksymalna sięgała 120 km/h. W 1968 roku inżynierowie podnieśli moc silnika do 43 koni mechanicznych.
Co zasługuje na podkreślenie, od kwietnia 1964 do sierpnia 1969 roku powstało łącznie około 443 000 egzemplarzy Skody 1000 MB. Ponad połowa z tej puli trafiła na eksport, m.in. do takich krajów jak Nowa Zelandia oraz Australia.